Franek

Nie chcę cię już, nie kocham
Nie tęsknię i nie płaczę
I zmysłów już nie tracę
Kiedy cię nie zobaczę

Ręce za tobą nie drżą
Listów już czytać nie chcę
Twoich ponętnych kształtów
Już nie chcę sławić wierszem

Zapomnieć, zmyć te chwile
Gdyś mówił mi „ o… bierz mnie!”
I gdym cię w końcu wzięła
Wśród wzruszeń i wśród westchnień

Dlaczegóż mnie katujesz?
Com ci zrobiła Franku?
Że za tą miłość płacić muszę
Wysoką ratą w banku