Pokazywanie śmierci w obronie życia, to jak wyświetlanie pornoli w celu propagowania cnotliwego prowadzenia się

Do mojego miasteczka zawitała kontrowersyjna „wystawa” fundacji Pro- Prawo do życia. Piszę w cudzysłowie, bo wystawa, powinna nieść w sobie walory artystyczne, co niesie zaraz wam opiszę.

Prezentowane na dziedzińcu kościoła parafialnego pod wezwaniem św. Piotra i Pawła w Zabłudowie „coś” to wielkoformatowe plakaty przedstawiające płód ludzki po dokonanej aborcji, rozczłonkowany, a to w zakrwawionych rękach człowieka, a to w zestawieniu z monetą ( na szczęście nie jest to polska złotówka), bądź też jak ktoś woli hardcorowe wrażenia, w zestawieniu z Adolfem Hitlerem.

Fundacja, która rozpowszechnia ową wystawę ma swoje cele :

„1) wspomaganie działań mających na celu ochronę życia ludzkiego od momentu poczęcia do naturalnej śmierci, zdrową i udaną prokreację, przeciwdziałanie zapaści demograficznej;
2) umacnianie pozycji rodziny jako fundamentu relacji społecznych;
3) wspieranie instytucji małżeństwa jako drogi do szczęścia;
4) budowanie świadomości społecznej sprzyjającej świadomemu rodzicielstwu;
5) wspieranie postaw rodzicielskich poprzez działania na polu wychowania, kultury, nauki;
6) budowa systemu edukacyjnego, którego celem jest wychowanie do wolności i służby innym ludziom.”

Jak na razie jednak znana jest z kontrowersyjnego sposobu działanie przeciwko aborcji a na jej stronach internetowych można zobaczyć jedynie zdjęcia owej „wystawy” oraz poczytać o doniesieniach o sprawach sądowych, niszczeniu ekspozycji. Nie sposób nie dopuścić do siebie myśli, iż akcja ma na celu głównie szokować. Trudno jest tam doszukać się afirmacji życia, wskazania alternatyw, dla kobiet w „trudnej” sytuacji, środków pomocy, grup wsparcia. Mam wrażenie, że fundacja wydaje kasę tylko i wyłącznie na swój obwoźny „cyrk” a z prawdziwą pomocą nie ma to nic wspólnego. Znalazłam na stronie bardzo ciekawą rzecz, wyniki rzekomo przeprowadzonych badań psychologicznych ( badań przeprowadzonych przez jedną panią psycholog) w których udowadnia się, że drastyczne sceny, pełne krwi i trupów pokazane na ogromnych plakatach w towarzystwie Hitlera nie wpływają niekorzystnie na rozwój dzieci w różnym wieku. Jako matka ( może nie tak doskonała jak zapewne zwolenniczki fundacji) mam na ten temat swoje zdanie, poparte doświadczeniem. Mój 12 letni syn na widok plakatów zrobił się zielony i omal nie zaszczycił świeżo zjedzonym śniadaniem, granitowego dziedzińca kościelnego, na którym wystawiono „chlubę” fundacji Pro.

Z jakiegoś powodu chronimy dzieci przed widokiem golizny, pornografii, drastycznych scen w tv, przeklinaniem w filmach, widokiem trupów, krwi (mimo iż w filmach jest to tylko czerwony barwnik), dziwnym więc jest, że wg pani psycholog widok prawdziwej krwi i szczątków ludzkich powiększonych może stukrotnie wpłynie wręcz korzystnie na psychikę dzieciaka.

Jestem zszokowana. Ale nie tym co jest na tych zdjęciach, a tym w jaki sposób w katolickim kraju wpaja się ludziom wartości moralne. Strach i szok – w ten sposób kościół chce nas zbliżać do Boga? Aborcja to straszna rzecz, ale nie mogę jednoznacznie stwierdzić, jak sama zachowałabym się, gdybym padła ofiarą np. brutalnego gwałtu i oprócz ekskomuniki wiecznego potępienia i strachu nie zaproponowano by mi niczego. Bóg dał człowiekowi wolną wolę, to jedyny dar od Niego, którego nawet On sam nie jest w stanie człowiekowi zabrać. Nie wiem i nie oceniam. Aborcja może jest takim samym złem, jak morderstwo ( ale jest również zabójstwo w obronie własnej), sex ( ale każdy to przecież robi), pedofilia ( ale przecież zdarza się i „najlepszym”) ale jakoś nie widziałam pod kościołem plakatów z gołymi babami, Kubą Rozpruwaczem, albo biskupem bez majtek. Ja takie widoki zniosę, ale jako matka chciałabym i mam do tego prawo, żeby takich widoków mojemu dziecku oszczędzić.

Od jakiegoś czasu poranki spędzam w kościele. Przychodzę tam, żeby odnaleźć spokój i pomodlić się za moją Mamę. Modlę się też za siebie samą, za to, żebym mogła się odnaleźć po ciężkich przeżyciach i ukoić swój ból. To dobre miejsce. Najlepsze. Zostawiam tam swoją traumę związaną z wyszarpnięciem z mojego życia osoby mi najbliższej i najukochańszej. Moja mama była położną i zrezygnowała z pracy swoich marzeń ze względu na widok przeprowadzanych przez lekarzy aborcji. Cieszę się, że nie musi tego oglądać drugi raz.

Mamo wybacz, jutro pomodlę się za Ciebie w domu.