Zabłudowski Artystyczny Nieład - część pierwsza, czyli Anioły Ilony

   

     W ramach Zabłudowskiego Artystycznego Nieładu przedstawiam Państwu pracę Ilony Zawadzkiej z Zabłudowa. To anioł, wykonany przez nią własnoręcznie na szydełku ( dostałam go w prezencie i jestem z tego dumna, ozdobi moją choinkę w tym roku ). Ilona ma w rękach prawdziwy dar, bo wykonanie takich cudeniek, wymaga nie lada cierpliwości i zmysłu artystycznego. Szkoda, że nie widzieliście innych wykonanych przez Ilonę rzeczy. Kolczyki, ozdoby, koronkowe jajka i koguciki, gwiazdki, bombki i inne zwariowane pomysły szydełkowe i nie tylko, wprawiają w zachwyt. To prawdziwe małe dzieła sztuki, a ich wartość nie jest mierzalna w żadnej walucie. Bo jak zmierzyć wartość włożonego czasu, serca i uczucia? Mam nadzieję, że Ilona da się poznać nam wszystkim też z innej artystycznej strony, bo we wrażliwym człowieku drzemią czasem niezmierzone pokłady talentów.

17.00 - minus pięć w Zabłudowie

Minus pięć w Zabłudowie

przy australijskiej wichurze

jest jak sikanie w bramie

wobec złotych kibli Kremla

mimo wszystko

odczuwam to dotkliwiej

wyzbyłam się wrażliwości

patrząc na migawki tragedii

w teleekspresowym skrócie

nie wzrusza mnie człowiek skazany

za Rolexa

choć to człowiek cierpiący zapewne

odrastający zarost podobno

swędzi jak cholera

nie ma różnicy

czy fałszują wybory

czy wybierają fałsz

podobno dobry jest każdy bez wyjątku

ale tylko uczciwi

potrafią się dobrymi NIE nazwać

naciskam off po piętnastu minutach

i znowu współczuję

Spacja

Dziś jeszcze moja stara "Spacja", którą można było znaleźć w antologii "Białystok poetycki 2014" i tomiku" Siła bezwładności", a już niebawem niespodzianka pachnąca świeżą drukarską farbą.
ech... sama nie mogę się doczekać

Wrony na śniegu

Spadł śnieg

Łagodnością zbilansował
Nerwowość poranka
Wprowadził ostry kontrast
W żerowanie wron
Na jarzębinie

Ludzie zamknęli się bardziej

Noszą pod kapturami
Plany na święta
Idąc do sklepu cudzymi śladami
Szepczą o przebaczeniu
Bez zadośćuczynień

Przestały szczekać psy

Z plakatów na Rynku
Wciąż ujadają źle zawiązanie krawaty
Mówisz mi, że upodabniam się
Do zimy. Niedbale
Szronią mi się myśli

Kursywa

To, czego nie napiszą

Nie namalują

Pod warstwy niepamięci

W popiół

Licząc

Na litość archeologów

Czułość pędzelków i szkiełek

Mikroskopów

 Powie o nas

„Żył”

W granicie kursywą wykuta litera

Zdjęcie z ostatniego paszportu

Z odkrytym uchem

Uśmiechem dla nikogo

Białe kości potwierdzą

Że rodziła dwa razy

Zęby zdradzą wiek i majętność

Że się kochało wykrzyczy pierścionek

Na serdecznym palcu

Inicjały przemilczy

Pamięć

Jaś

     Na strychu miałam swoje miejsce. Na stercie obdartych z niewinności książek. Siadałam tam cichutko jak mysz i paliłam pierwsze papierosy pochłaniając łapczywie dym i wersy Platona. Ukrywałam tam listy od niego, pełne opowieści z Knyszyńskiej Puszczy i zapełnione dzikimi rysunkami obrazującymi jego pokręcony charakter. Te listy, Platon i papierosy umożliwiały mi przetrwanie pierwszych lat w liceum.

     Poznaliśmy się na dyskotece, ale to nie on poprosił mnie do tańca. Jego przyjaciel Jarek wziął na siebie ciężar ewentualnej porażki.

Zabłudowski Artystyczny Nieład

Zapraszamy do współpracy. Piszesz? Malujesz? Fotografujesz? Grasz? Szydełkujesz? Gotujesz pyszne gołąbki?  Nikt o tym nie wie, a chciałbyś się pokazać? Pochodzisz z Zabłudowa lub okolic? Tu jest Twoje miejsce. Napisz do nasz, prześlij próbkę swojej twórczości. Postaramy się pokazać na co Cię stać.
Napisz do nasz na adres: agnieszkazajdowicz@interia.pl lub krzys.rutko@gmail.com

Krótki post o zabijaniu

      Zdarza mi się czasami wyjść z domu, rzadko wprawdzie bo najczęściej nie czuję takiej potrzeby, ale czasami mnie poniesie i z reguły wtedy kończy się to pewnym rodzajem przemyśleń, refleksji, które nie nastrajają niestety człowieka pozytywnie.

    Dopóki się żyje w swoim małym świecie, nie odczuwa się lęku związanego z niespełnianiem czyichś oczekiwań. Gorzej jak się z niego wyjdzie, albo komuś otworzy się drzwi. Ktoś zaczyna czegoś od ciebie chcieć, najczęściej myśli, że chce dobrze, czasami, że chce jak najlepiej, w najgorszym przypadku wie lepiej co jest dla ciebie dobre.

Zabija mnie to. Zabija mnie we mnie. Dlatego wolę się schować w moim małym Shire. 

 

 

"Cudowna" - czyli książka jak sam tytuł wskazuje

    

           Pochodzę z Zabłudowa. Wielu rzeczy do tej pory nie rozumiałam, nie wiedziałam, o wielu nie chciałam słyszeć. Do tej pory – znaczy do momentu, w którym przeczytałam książkę Piotra Nesterowicza „Cudowna”.

Piątek - powrót do domu

Wracam

zrzucam brudne buty

ciężar niebycia dla kogoś

ważnym miejscem

wracam

pod dawny adres

pewności siebie

do miękkich kapci

czekających w kącie

wracam

nie byle jaka 

tu - potrzebna

na co dzień